συνεκπολεμώ

(I)

-έω, Α

κυριεύω, νικώ κάποιον μαζί με άλλους («αὐτὸς συνεκπολεμήσει αὐτοὺς μεθ' ὑμῶν», ΠΔ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐκπολεμῶ (Ι) «παροτρύνω ή εμπλέκω σε πόλεμο»].

————————

(II)

-όω, ΜΑ

1. εξεγείρω, παρακινώ κάποιον σε κοινό πόλεμο εναντίον κάπου άλλου

2. παθ. συνεκπολεμοῦμαι, -όομαι

γίνομαι εχθρός με κάποιον («συνεκπολεμουμένοι πρὸς ἀλλήλους», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐκπολεμῶ (Η) «παρασύρω κάποιον σε πόλεμο»].